ΞΎΛΙΝΑ ΑΥΤΟΣΧΈΔΙΑ "σαν τον παλιό καλό καιρό"

HOME

Ξύλινα Αυτοσχέδια τεχνητά δολώματα

“όπως τον παλιό καλό καιρό”

Πολλές φορές ψάχνουμε στο διαδίκτυο, τρόπους, ιδέες, τεχνοτροπίες, σχέδια κλπ, για να φτιάξουμε μόνοι μας τα τεχνητά μας. Τεχνητά για αλμυρό νερό " θαλασσινό ". Όχι ρε παιδί μύγες , βατράχια και ότι λογής άλλα τέτοια ζούμπερα που βρίσκονται στην τροφική αλυσίδα των καθαρών γάργαρων ή στάσιμων λασπωμένων νερών, αλλά γόπες, σαρδέλες, φρίσες, αθερίνες, και γύλους τέλος πάντων ρε παιδί .... >>>>

Να δημιουργήσουμε τα εργαλεία αυτά τα "μοναδικά", που θα μας δώσουν την δυνατότητα να ξεγελάσουμε εύκολα τους θηρευτές του υγρού στοιχείου και θα μας προσφέρουν την χαρά της επιτυχίας.
Ψάχνοντας όμως διαπιστώνουμε ότι είναι από πολύ δύσκολο έως αδύνατο να ανακαλύψουμε κάτι τέτοιο γιατί:
1. Όσοι ασχολούνται με την κατασκευή, ασχολούνται και με τα γλυκά νερά ...
2. Ελληνικές " ΠΑΡΑΓΟΓΈΣ " ασχολούνται μόνο με το τελικό αποτέλεσμα και καθόλου με τις ΒΑΣΕΙΣ ΑΡΧΗΣ.
3. Στην χώρα μας, λόγω μικρής αγοραστικής δύναμης δεν κυκλοφορούν πρώτες ύλες και εργαλεία τα οποία θα μας βοηθήσουν στην προσπάθειά μας αυτή.
Έτσι....
Στο παρακάτω άρθρο θα προσπαθήσω να περιγράψω με απλά ( όσο γίνεται ) λόγια το τρόπο που κατασκευάζω τα τεχνητά ξύλινα δολώματα μου, εδώ και αρκετά χρόνια , με πολύ καλά αποτελέσματα ( θα μπορούσα να πω ) στο θαλασσινό νερό, και να δώσω (σε όσους θα ήθελαν ) τις βασικές αρχές που έχω εκμαιεύσει από την εμπειρία όλων αυτών των χρόνων για την κατασκευή τους.

Υλικά κατασκευής :

               1. Ξύλο χωρίς πολλά “νεύρα”

2. Ανοξείδωτο σύρμα 0,6 ή 0,8 ή 1 ή 1,2 ανάλογα με το μέγεθος και τον τύπο του τεχνητού που κατασκευάζουμε.
3. Υλικό για την γλώσσα πλεύσης    1 - 3 mm ανάλογα με τον τύπο της γλώσσας πλεύσης το υλικό και το μέγεθος του Λούρου
4. Έτοιμα ματάκια (προαιρετικό αφού μπορούμε να τα ζωγραφίσουμε)
5. Σαλαγκιές και κρίκους
6. Εποχικό αστάρι, Χρώματα βαφής και Υγρό γυαλί για το φινίρισμα.

ΞΥΛΟ:

               Ο τρόπος που θα δώσουμε σχήμα στο τεχνητό μας αλλά και ο τρόπος που θέλουμε να συμπεριφέρεται κατά την πλεύση του ως προς τον οριζόντιο άξονά του καθορίζουν το είδος του ξύλου που θα προτιμήσουμε.

Σε γενικές γραμμές ...

Στο ίδιο ψαράκι, με την ίδια γλώσσα πλεύσης, ελαφριά ξύλα δίνουν ευρύτερη πλευρική κίνηση από πιο βαριά ξύλα. [Σχήμα 1]

Αν θέλουμε να σκαλίσουμε το τεχνητό μας με το χέρι είναι προτιμότερα ελαφρά ξύλα, ενώ αν είναι να δώσουμε σχήμα με μηχανικό τρόπο καλό είναι να προχωρήσουμε σε ελαφρώς πιο σκληρά ( άσπρη ελάτη κλπ)

Ξύλα πολύ ελαφριά, με πολύ μικρό ειδικό βάρος [ όπως μπάλσα ]δεν ενδείκνυνται όταν έχουμε στο πρόγραμμα την απ' ευθείας χύτευση μολύβδου στο σώμα τους.
Από την άλλη θα ήθελα να πω ότι η αντίληψη που επικρατεί ότι άλλα ξύλα βαριά δεν κάνουν για την κατασκευή τεχνητών δολωμάτων κατά την γνώμη μου είναι λάθος. Ειδικά για όσους ενδιαφέρονται να φτιάξουν τεχνητά δολώματα για συρτή με βάρκα.
Τρανταχτή απόδειξη είναι το πιο κάτω ψαράκι κατά του οποίου οι επιθέσεις την σεζόν που μας πέρασε ήταν ανεπανάληπτες....
     Το συγκεκριμένο λοιπόν τεχνητό είναι κατασκευασμένο από ένα ξύλο ( κλαρί ) που εδώ στην Σάμο το λέμε "βρομωσαρδέλα" ( ίσως για αυτό ). Τα ψάρια λοιπόν δεν το ρώτησαν "από που 'σαι κλωναράκι;" . Το 'δαν που τους  κουνιόταν τους γυάλισε και το χτύπησαν ανηλεώς!!!  

ΑΝΟΞΕΙΔΩΤΟ ΣΥΡΜΑ

          Το σύρμα θα πρέπει να είναι ανοξείδωτο, πολύ καλής ποιότητας, και όχι περίπου ανοξείδωτο ή μπρούτζινο τα οποία δεν αντέχουν και πολύ κυρίως όταν δουλεύουν στα απόνερα της βάρκας [ ακολουθούν την ανάδευση της θάλασσας από την προπέλα και ως εκ τούτου η οξείδωση είναι αναπόφευκτη ].
Φανταστείτε να πάτε κανα δυό φορές που ο καιρός το φεγγάρι ή οποιαδήποτε συνθήκη μετατρέψει την μέρα σε "κούφια" και την τρίτη που θα "ψωμώσει" να δείτε στο σύρμα όσμωση!!! Άντε να το εμπιστευτείς και να το ψαρέψεις....  

Μία πολύ καλή λύση είναι το σύρμα που χρησιμοποιούν για κολλήσεις αργκόν.

Υλικό για την γλώσσα πλεύσης
Υλικό για την γλώσσα πλεύσης μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε πολλά.
Ακρυλικό φύλλο, Πολυκαρβονικό φύλλο, Πολλυεστερρική πλακέτα φύλων υαλοβάμβακα ( η γνωστή, σχεδόν υμι διαφανής πλακέτα ηλεκτρονικού τυπωμένου κυκλώματος ), φύλλο αλουμινίου, ανοξείδωτο ατσάλι, κ.λ.π. ...
Το κάθε ένα έχει τα υπέρ και τα κατά του
Εγώ αυτό που χρησιμοποιώ λόγω κόστους και λόγω ότι τα άλλα εδώ στην παραμεθόριο είναι δυσεύρετα ... και ξέρω τις αντιδράσεις του είναι το Ακρυλικό φύλλο, αλλιώς:

ΠΛΕΞΙΓΚΛΑΣ
          Τα Υπέρ του : Είναι φτηνό, μπορούμε να του δώσουμε κύρτωση εύκολα με θερμότητα - προτιμάτε το θερμοπίστολο και όχι πηγή φλόγας - κόβεται πολύ εύκολα και είναι ιδιαίτερα ελαφρύ ώστε δεν επηρεάζει την πλεύση του τεχνητού. Επίσης λόγω του ότι είναι πολύ διαφανές δεν αυξάνει !!!! την σιλουέτα του στα μάτια του ψαριού .
          Στα αρνητικά συγκαταλέγεται η ευαισθησία του στο πολύ κρύο ( μπορεί να σπάσει ), στην πολύ ζέστη ( κλεισμένο σε ένα πορτμπαγκάζ μπορεί να στραβώσει ή και να κρακάρει ), και είναι πολύ ευαίσθητο στα χτυπήματα.
          Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αναγκαία είναι η αντικατάσταση της γλώσσας...
          Αυτά τα αρνητικά όλα παύουν να υπάρχουν αν αντί για ακρυλικό κάνουμε χρήση πολυκαρβονικού φύλλου, αρκεί να το βρούμε σε φύλλο τουλάχιστον 2 mm (είναι αρκετό και πολύ δυνατό αλλά πολύ δυσεύρετο ).Για τα υπόλοιπα υλικά καθώς και τα προηγούμενα μπορείτε να διαβάσετε εδώ. 

          Πέραν όλων αυτών όμως θέλει ιδιαίτερη προσοχή και κυρίως όταν πρόκειται να τοποθετήσουμε γλώσσα την οποία πρώτα θα της δώσουμε σχήμα πέραν ενός επιπέδου [ Σχήμα 2].

                                                                                  Σχήμα 2

  

 Το υλικό που θα χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να είναι άκαμπτο, αντοχής και εάν θα πρέπει να του δώσουμε μορφή κάτι σαν αυτό της εικόνας 2 [Σχήμα 2] , τότε θα πρέπει να είναι και τέτοιας ποιότητας σαν αυτή που τοποθετείτε αντί τζαμιού σε παράθυρα ( μπορείς να δεις δίχως παραμορφώσεις μέσω αυτού), και αυτό γιατί οποιοδήποτε άλλο κατά την θέρμανση του παραμορφώνεται .

Το σχήμα που θα δώσουμε στην γλώσσα ποικίλει ανάλογα με την πλεύση που επιθυμούμε. Έτσι στο ίδιο τεχνητό αν αντικαταστήσουμε την πρώτη γλώσσα του πιο κάτω σχήματος με την δεύτερη διατηρώντας την γωνία της ( έστω 60 μοίρες ) ώς προς τον οριζόντιο άξονα του, μειώνεται αυτόματα

και η ταλάντευση του σχήματος 1

Αν πάλι την ίδια γλώσσα από τις 60 την τοποθετήσουμε στις 45 μοίρες θα συμβεί πάλι το αυτό με την διαφορά ότι το ψαράκι μας θα έχει την τάση να βυθίζεται περισσότερο

Πάντως σε γενικές γραμμές τα πράματα έχουν κάπως έτσι:     

1. Κάθετη ( πάντα ως προς τον οριζόντιο άξονά του) ή σχεδόν κάθετη (~ 80 μοίρες) επιφανειακή πλεύση ή σχεδόν επιφανειακή με πλευρική κίνηση [ σχήμα 1 ]
2. Γωνία περίπου 60 μοιρών : δίνει ελαφριά καταβύθιση διατηρώντας την πλευρική κίνηση. Τέτοια πλεύση έχει το τεχνητό της Rapala, “countdown” , την πλευρική κίνηση του οποίου υποστηρίζει το χαμηλό κέντρο βάρους ( μεγάλος σχετικά όγκος σώματος από τον άξονα του και πάνω ), και το λεπτό σβήσιμο στην ουρά του. Ποτέ όμως δεν κατάλαβα γιατί δεν έβγαλε μεγαλύτερα μεγέθη, μια και αντίγραφό του που έκανα στα 15 cm δούλεψε ικανοποιητικά στα τονοειδή ( τουρούκια, καρβούνια, παλαμίδες )
3. Από εκεί και κάτω, έως περίπου τις 40 μοίρες που είναι και τα περισσότερα ψαράκια τα πράγματα είναι πιο ικανοποιητικά για του περισσοτέρους, αφού προσέχοντας στην τοποθέτηση της γλώσσας ώστε να είναι απολύτως κάθετη στο σώμα του τεχνητού επιτυγχάνεται μια σχετικά καλή βύθιση του λούρου και μια πλευρική κίνηση ταχείας ταλάντωσης η οποία είναι ικανή να διεγείρει το ενδιαφέρον του θηρευτή που μας ενδιαφέρει.
4. Κάτω των 35 μοιρών σπάνια χρησιμοποιώ γλώσσες, παρά μόνον όταν θέλω να στείλω το τεχνητό μου σε πιο βαθιά νερά δίχως την βοήθεια μολυβιού , καταβυθιστού κλπ. Σε αυτή την περίπτωση ο κρίκος έλξης πρέπει να τοποθετηθεί από το μέσον του μήκους της γλώσσας έως το 1/3 αυτού προς την πλευρά του σώματος του λούρου. Απαιτείται όμως η ενίσχυση της γλώσσας με πολυεστερικό στόκο με ίνες, ή συνέχιση του ανοξείδωτου σύρματος που τρέχει την κοιλιά του τεχνητού έως του σημείου  έλξης και κάλυψή του με εποξικό στόκο.

     Επίσης αν στο ίδιο μήκος γλώσσας προσθέσουμε πλάτος θα πάρουμε κούνημα (πλευρικό), αν αφαιρέσουμε θα χάσουμε κούνημα. Αν προσθέσουμε πάχος θα χάσουμε βύθισμα αν αφαιρέσουμε πάχος θα πάρουμε βάθος.

Αλλά σε γενικές γραμμές η πλεύση ρυθμίζεται από ένα ΣΎΝΟΛΟ παραγόντων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και όχι μόνον από το μέγεθος και το σχήμα της γλώσσας...

  

Ματάκια

1. Ένας τρόπος είναι να τα ζωγραφίσουμε . Μόλις το τεχνητό μας είναι έτοιμο και πριν το περάσουμε το υγρό γυαλί ή το λούστρο που θα του δώσει το τελικό φινίρισμα, με ένα μαύρο cm (για να έχει το ανάλογο κεφάλι) μπορούμε να τα σχεδιάσουμε : Βουτάμε το κεφάλι της πρόκας στο ανοιχτό χρώμα και κατόπιν σταμπάρουμε με αυτό το περίγραμμα του ματιού στο ψαράκι μας. Με την μύτη της πρόκας παίρνουμε μικρή ποσότητα μαύρου και την τοποθετούμε στο κέντρο της στάμπας του περιγράμματος που κάναμε πρότερα. Το μάτι είναι σχηματισμένο. Το ίδιο επαναλαμβάνουμε και από την άλλη πλευρά του λούρου
   χρώμα και ένα ανοιχτό , - άσπρο ή κίτρινο ή κόκκινο ή ακόμα και φωσφορούχα σκόνη διαλυμένη μέσα σε ακρυλικό λούστρο – και ένα καρφί 7-8
   
2. Ένας άλλος πολύ πιο εύκολος τρόπος είναι με μία ζγρόμπια στην διάμετρο που θέλουμε το περίγραμμα του ματιού κόβουμε ανοιχτόχρωμο ( στο χρώμα που θέλουμε ) αυτοκόλλητο, και με μία άλλη μικρότερη μαύρο αυτοκόλλητο. Θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε το μαύρο του ματιού με έναν μαρκαδόρο αλλά θα υπάρξει πρόβλημα διάλυσης του αν μετέπειτα χρησιμοποιήσουμε στο φινίρισμα υγρό γυαλί ή λούστρο νίτρου,
3. Μια άλλη τεχνική που μπορούμε να κατασκευάσουμε ματάκια που να δίνουν την αίσθηση 3d είναι να εκτυπώσουμε σε ένα χαρτί ματάκια στο μέγεθος που θέλουμε, να τα κόψουμε με μία ζγρόμπια, τα τοποθετούμε στο κεφάλι ( το κάθε ένα ) μιας βίδας μισό βιδωμένης σε ένα ξύλο, και να βάλουμε επάνω της να στεγνώσει μία γενναία δόση υγρό γυαλί. Όταν στεγνώσει πια το κολλάμε στον λούρο και λουστράρουμε με ότι υλικό έχουμε προγραμματίσει. Το αυτό μπορούμε να κάνουμε και στο κεφάλι μιας άσπρης ή κίτρινης πινέζας αφού τοποθετήσουμε στο κέντρο της ένα μαύρο στρογγυλό αυτοκόλλητο – κομμένο από μία μονωτική ταινία έστω - με την προϋπόθεση ότι τα λούστρο που θα χρησιμοποιήσουμε μετά θα είναι πολύ καλής ποιότητας ώστε να μην περάσει θαλασσινό νερό και την οξειδώσει. Τώρα αν μας το καταμασίσουνε τα ψάρια ... ε τότε δεν πειράζει το ξανά φτιάχνουμε.
4. Εναλλακτική είναι να αγοράσουμε έτοιμα αυτοκόλλητα και να τα προσαρμόσουμε στο τεχνητό μας πριν το τελικό λουστράρισμα.  Στης αγορά κυκλοφορούν σε πολλά μεγέθη και χρώματα, φωσφορίζοντα, φθορίζοντα ή απλά. 

Σαλαγκιές

        Εδώ δεν έχω να πω τίποτα γιατί όλοι μπορούμε να υπολογίσουμε το μέγεθος σαλαγκιάς που αρματώνει κάθε μήκος τεχνητού. Όλοι έχουμε καταθέσει αρκετά, και άσχετα αν καθίσουμε και τα φτιάξουμε μόνοι μας πάλι κάποιο θα μας γυαλίσει. Πόσα και πόσα δεν έχουμε συλλέξει και δεν έχουν γνωρίσει ποτέ το αλμυρό νερό!!!

Το μόνο που ίσως μπορώ να αναφέρω εδώ είναι οι δύο "σχολές"

Η μια που θέλει τις μαύρες ( με την δικαιολογία να μη φαίνονται έντονα ) και η άλλη εκείνες τις γαλβανιζέ που είναι πιο ενισχυμένες με περισσότερες αντοχές στα ζόρια.

   Σε πολλά πάντως από τα δικά μου ψαράκια θα παρατηρήσετε τις γαλβανιζέ βαμμένες.

Μου αρέσουν έτσι και δεν έχω παρατηρήσει να ενοχλούν τα ψάρια.

   Σε ελαφριά ψαράκια πάντως έως 12 - 13 cmσυνηθίζω να βάζω μαύρες με κοντό στέλεχος.

Αστάρια και Χρώματα 

    Εδώ είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο...

    Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται ανάλογα με το είδος του ξύλου, το πως είναι κομμένο, Αν γυαλοχαρτάρεται καλά η όχι αν το θέλουμε ελαφρύ ή μη, και πολλά άλλα.

   Ας πάρουμε λοιπόν δύο ξύλα τα οποία μεν κάνουν για την δουλειά που τα θέλουμε αλλά έχουν τελείως διαφορετική συμπεριφορά το ένα από το άλλο.

Ας πάρουμε λοιπόν την Μπάλσα και την Λεύκα. 

Ένα ελαφρύ πορώδες ξύλο, μαλακό και ευκολόπλαστο ,και ένα πιο βαρύ, πιο σκληρό.

Στο μεν πρώτο θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε στην πιο καλή περίπτωση με υγρό γυαλί και να καταλήξουμε στο φινίρισμα με το ίδιο ( και αυτό διότι φανταστείτε τα δόντια ενός μεγάλου Λούτσου ή μιας Συναγρίδας  ) ή να κλείσουμε πόρους με πολυεστέρα ή ακόμα και με εποξικό υλικό δύο συστατικών.

Στην Δεύτερη περίπτωση, αυτή της λεύκας θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε απ' ευθείας με ένα απλό ακρυλικό αστάρι ή αν θέλουμε για καλύτερα με ένα αστάρι πολυουρεθάνης.

Ο λόγος που δεν ξεκινάμε με τα ίδια βαριά σκληρά υλικά όπως αυτά που έγραψα πιο πάνω για την Μπάλσα είναι γιατί δεν θέλουμε να βαρύνουμε παραπάνω ένα βαρύ εκ των πραγμάτων ξύλο, αλλά και γιατί δεν το χρειάζεται, αντέχει από μόνο του. Η Μπάλσα όμως στο φτέρνισμα της στείρας θα διαλυθεί εάν δεν της ενισχύσουμε την "επιδερμίδα".
Θα πρέπει λοιπόν στο Αστάρωμα , βάψιμο, φινίρισμα ... να δώσουμε την ανάλογη προσοχή ώστε να πάρουμε εκτός από μια καλή όψη και ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα όσον αφορά την αντοχή του λούρου. 

Θυμάμαι παλιά όταν η RAPALA έφτιαχνε τα ψαράκια της με Μπάλσα σκληρή ( όσο σκληρή μπορεί  να είναι η Μπάλσα) την ενίσχυε με εποξικό πριν την βαφή. Όταν για κάποιο λόγο το εποξικό έφευγε, το τεχνητό δεν έβγαζε ούτε το επόμενο ψάρεμα. Τώρα το έχει ρίξει στις ρητίνες ( πλαστικά ψαράκια ) πιο παραγωγικά ( καλό για την RAPALA ), πιο αντοχής ( καλό για την τσέπη ) και πιο "μπάνικα" στο μάτι το ανθρώπινο.
Η αγορά όμως δεν την άφησε να κλείσει όλα τα εργοστάσια των ξύλινων.
Το θρυλικό original floating επιμένει ανά τους "αιώνες" και τώρα τελευταία επανέφερε το husky το ξύλινο από μπάλσα και πάλι, που πήγε να το αντικαταστήσει με το husky jerk ( το πλαστικό)...
Το νέο του επώνυμο : wobbler... !!!εύγε.
Το ξύλο λοιπόν κρατά και πιστεύω ότι θα συνεχίσει να κρατά για πολλά πολλά χρόνια.
Αν όχι σε βιομηχανικό επίπεδο, σε αυτό της ερασιτεχνικής κατασκευής όμως ναι.
Και μια που αναφέραμε την ερασιτεχνική κατασκευή, να μια τέτοια σε 20+1 Εικόνες...

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ